Een waardevol afscheid
Een dierbare herinnering

“Onze moeder van 96 jaar had nog maar een handvol familieleden. Ze was niet voldoende verzekerd voor de uitvaart, daarom kozen we voor het eenvoudige tarief. Binnen de mogelijkheden was er toch ruimte voor een stijlvolle plechtigheid, met alle egards.”

“Mijn vrouw was een echt ochtendmens. We kwamen op de dag van de uitvaart al om 10 uur samen in het crematorium om afscheid van haar te nemen. Haar kist daalde neer in ons bijzijn, zodat het leek alsof ze afscheid van ons nam in plaats van andersom. Ze zou het niet anders gewild hebben.”

“Mijn broer hield van het goede leven. Hij ging elke zaterdag naar het strand voor een lange wandeling met de hond, en sloot die steevast af met een biertje en bitterballen. Wij hielden de uitvaart aan het einde van de middag. Alle honderd gasten waren daarna uitgenodigd voor een borrel in zijn favoriete strandtent – we hieven samen het glas op zijn leven.”

“Mijn vader was tot zijn dood actief binnen zijn hockeyclub, hij speelde bij de veteranen en was ook jarenlang bestuurslid. Hockey speelde zo’n belangrijke rol in zijn leven dat het ook terugkwam als thema in zijn uitvaart: in de uitnodiging, maar ook in de rouwadvertentie in de regionale krant en de videopresentatie tijdens de plechtigheid. Zoveel leden kwamen hun laatste eer bewijzen, het was hartverwarmend.”

“Mijn man verzamelde klassieke Amerikaanse auto’s en knapte ze graag op in de weinige vrije tijd die hij had. Op de dag van de uitvaart werden we opgehaald in een prachtige 1959 Cadillac Limousine Hearse. Onze kinderen en hun gezinnen reden in de andere oldtimers in een lange stoet achter ons aan. We trokken veel bekijks, natuurlijk ook omdat mijn man een bekende en geliefde acteur was. De weg naar de begraafplaats was afgesloten en er was voor gezorgd dat fotografen afstand bewaarden zodat we in alle rust samen afscheid konden nemen.”